As an ‘Barr Buaḋ’, 12 Aibreán, 1912.
Na fíor-Ġaeil .i. na Gaeilgeoirí, a ṁúscailt as a dtrom-ċodlaḋ agus a meallaḋ isteaċ i bpolaitíoċt na hÉireann.
Cúrsaí polaitíoċa a ġaelú ó ḃun go barr.
Soiscéal Saoirse na hÉireann a ċraoḃscaoileaḋ le teann gníṁ agus cainte.
A ċur ina luí ar Ġaeil gur leo an ċríoċ so, Éire, agus gur fiú troid ar a son.
A ṫeaspáint go ḃfuil dream beag Gael fós naċ ḃfuil ceannaiṫe ag ór Ṡeáin Ḃuí.
An “moḋ díreaċ” a ṁolaḋ do Ġaeil, go mórṁór le urċar a ċaiṫeaṁ.
An t-iontas agus an scéal náireaċ so a inseaċt go forleaṫan ar fad Inis Fódla: naċ ḃfuil aon ċine faoi luí na gréine inniu is lú eolas ar conas iad féin a ċosaint ar aon naṁaid dá dtagann ná Gaeil Éireann.
Dá ḃíṫin sin gur ceart do gaċ Gael atá ina Ġael airm éigin a ġaḃáil ċuige, agus é féin a ullṁú faoi ċoṁair lá an ċaṫa. Ní hé lá na gaoiṫe lá na scolb.
Buíon ḃeag Gael a ḃeiṫ i mbun na hoibre sin go mbeiḋ orṫu gaċ eolas a ṡoláṫar i dtaoḃ na niṫe sin ṫuas; agus an t-eolas sin a scaipeaḋ de réir mar a ḃeas sé ag teastáil ó ḃuíonta eile.
An obair sin uile a ḋéanaṁ os coṁair an tsaoil, agus gan aon ní a ċeilt ar Ġaeil, mar naċ eol dúinn gur náir dúinn an obair sin.
Le scéal gearr a ḋéanaṁ de, is é rún an ċumainn seo ‘a ċúnaṁ a ṫaḃairt ċun saoirse Ġael a ḃaint amaċ ar ais nó ar éigin’.
Beannaċt Dé ar an obair, sin í mo ġuí.
ÉAMONN CEANNT.